Andrzej Kunisz
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Profesor | |
| Specjalność: historyk starożytności | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Andrzej Jan Kunisz (ur. 12 sierpnia 1932 w Przemyślu, zm. 25 listopada 1998)[1] – polski historyk starożytności, numizmatyk, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, specjalista w zakresie dziejów starożytnego Rzymu.
Życiorys
Jego ojciec był żołnierzem zawodowym, majorem Wojska Polskiego. Poległ podczas kampanii wrześniowej 1939 roku[1].
W 1955 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie[1][2]. Pracę dyplomową na temat powstania Spartakusa przygotował pod kierunkiem prof. Ludwika Piotrowicza. Na tej samej uczelni na podstawie napisanej pod kierunkiem prof. Józefa Wolskiego pracy pt. Chronologia napływu pieniądza rzymskiego na ziemie Małopolski uzyskał w 1965. W 1971 na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Obieg monetarny w Cesarstwie Rzymskim w latach 214/215–38 n.e. nadano mu w Uniwersytecie Jagiellońskim stopień doktora habilitowanego. W 1982 nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk humanistycznych, a w 1989 tytuł profesora zwyczajnego nauk humanistycznych[1].
Pracę zawodową rozpoczął jako wychowawca w Państwowym Domu Dziecka w Tarnowie. Później był zatrudniony w Powiatowym Archiwum Państwowym w Tarnowie oraz w Zakładzie Numizmatyki Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk w Krakowie[1]. Prowadził zajęcia w Uniwersytecie Jagiellońskim[3][1]. W 1969 został nauczycielem akademickim w Instytucie Historii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w Zakładzie Historii Starożytnej i Średniowiecznej. W 1975 został kierownikiem tego zakładu. Był prodziekanem Wydziału Humanistycznego, wicedyrektorem i dyrektorem Instytutu Historii UŚ[1].
Opublikował m.in. dzieła: Wojny a pieniądz. Z badań nad obiegiem srebrnej monety na wschodnim pograniczu Imperium Rzymskiego w epoce Sewerów (193–235) (1998), Udział Ziemi Tarnowskiej w Powstaniu Styczniowym[1].
Był członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Archeologicznego i Numizmatycznego (1975–1987), wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Historycznego (1988–1994), wiceprzewodniczącym Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej Polskiej Akademii Nauk (1993–1995), członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie[1].
Jego żoną była Irena Kunisz, nauczycielka, absolwentka studiów historycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim (dyplom u prof. Romana Grodeckiego)[1].
Zmarł 25 listopada 1998. Został pochowany na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Katowicach[4].
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1979)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1979)
- Złoty Medal Francuskiego Towarzystwa Numizmatycznego (1989)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1990)[1]
Przypisy
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Żegnając Profesora Andrzeja Kunisza. us.edu.pl. [dostęp 2020-05-03].
- ↑ Prof. dr hab. Andrzej Jan Kunisz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-05-03].
- ↑ Maciej Salamon: Andrzej Kunisz – założyciel katowickiej historii starożytnej. us.edu.pl, październik 2004. [dostęp 2020-05-03].
- ↑ Centralny Cmentarz Komunalny. mhk.katowice.pl. [dostęp 2020-05-03].