Jan de Witte

Jan de Witte

Data urodzenia	1709
Data i miejsce śmierci	24 grudnia 1785 Kamieniec Podolski
Dziedzina sztuki	architektura
Epoka	barok
Ważne dzieła
kościół Dominikanów we Lwowie pałac Lubomirskich we Lwowie
Odznaczenia

Jan de Witte (ur. 1709, zm. 24 grudnia 1785 w Kamieńcu Podolskim) – polski inżynier wojskowy holenderskiego pochodzenia, architekt, przedstawiciel baroku, od 1781 generał-lejtnant wojsk koronnych; ojciec Józefa.

Kościół Bożego Ciała i klasztor Dominikanów (Lwów)

Służył w oddziałach cudzoziemskiego autoramentu wojsk koronnych. Po ukończeniu studiów inżynierskich przeszedł do Korpusu Inżynierów Koronnych. Został nobilitowany w 1767, w 1772 odznaczony Orderem Świętego Stanisława. Był komendantem Kamieńca Podolskiego i cenionym architektem. Był kolekcjonerem i numizmatykiem.

Jan de Witte i jego żona Marianna z Lubońskich zostali pochowani w katakumbach katedry Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieńcu Podolskim. W katedrze znajduje się tablica epitafijna o treści: Jan de Witte (1705–1785). Komendant twierdzy i pogranicznych fortec w latach 1768–1785. Budowniczy i obrońca Kamieńca Podolskiego, kawaler orderu świętego Stanisława, chluba Podola i wzór dla potomnych.

Realizacje

• pałac Lubomirskich we Lwowie
• kościół Bożego Ciała we Lwowie
• zespół sakralny kościoła Karmelitów w Berdyczowie, 1739 r.
• pałac Lubomirskich w Równem, spalony w pożarze w 1927
• pałac w Kamieńcu Podolskim (nie istnieje)
• kościół w Kupinie na Podolu.

Uwagi

Niektóre źródła podają rok urodzenia 1716

Bibliografia

• Henryk Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 2001.
• Piotr Krasny, Przyczynek do biografii Jana de Witte, [w:] „Biuletyn Historii Sztuki”, 57 (1995), Nr. 3–4, s. 295–297 [1]
• Ryszard Henryk Bochenek: 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach. Warszawa: Wyd. Ministerstwa Obrony Narodowej.

Linki zewnętrzne

• Listy Jana de Witte w bibliotece Polona