Mennica w Rydze
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Mennica w Rydze – mennica inflancka z siedzibą w mieście o tej samej nazwie, która po inkorporacji Inflant do Rzeczypospolitej i okresie 20-letniej autonomii (niem. Freiheistsjahre), emitowała, wg stopy polskiej[1]:
- denary (1582),
- szelągi (1582–1586, 1588–1607, 1609–1621),
- grosze (1581–1584),
- półtoraki (1616–1617, 1620),
- trojaki (1580–1586, 1588–1600, 1619),
- dukaty (1584–1585, 1588, 1594, 1597, 1599, 1619),
- portugały (1586, 1592).
Po zajęciu przez Szwedów w 1621 r. została mennicą miejską, a następnie drugą mennicą inflancką. W tym okresie emitowała drobne monety – głównie liche szelągi, które masowo wywożono do Rzeczypospolitej. Napływ tych monety i ich fałszerstw suczawskich ustał dopiero za Jana Kazimierza po wprowadzeniu do obiegu boratynek[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Andrzej Mikołajczyk, Leksykon numizmatyczny, Warszawa-Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 262, ISBN 83-01-09710-8.