100 złotych 1990
| Dane podstawowe | |
| Emitent | |
|---|---|
| Nominał |
100 złotych |
| Rocznik |
1990 |
| Emisja | |
| Mennica | |
| Nakład |
37 341 000 szt. |
| Data emisji |
2 listopada 1990 |
| Data wycofania |
1 stycznia 1995 |
| Projektant |
Stanisława Wątróbska-Frindt (awers) Ewa Tyc-Karpińska (rewers) |
| Opis fizyczny | |
| Masa |
7,68 g |
| Średnica |
28 mm |
| Materiał |
miedzionikiel MN25 |
| Rant |
gładki |
| Stempel | |
| Uwagi | |
100 złotych 1990 – moneta stuzłotowa, wprowadzona do obiegu 2 listopada 1990 r. zarządzeniem z 16 października 1990 r. (M.P. z 1990 r. nr 38, poz. 302), wycofana z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 r., rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 r. (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)[1].
Awers
W centralnym punkcie umieszczono godło – orła w koronie, poniżej rok „1990", dookoła napis „RZECZPOSPOLITA POLSKA”, a pod łapą orła znak mennicy w Warszawie[1].
Rewers
Na tej stronie monety znajduje się napis „100 ZŁOTYCH”[1].
Nakład
Moneta została wybita w mennicy w Warszawie, w miedzioniklu, na krążkach o średnicy 28 mm, o masie 6,8 grama, z rantem gładkim, w nakładzie 37 341 000 sztuk[1]. Projektantami byli:
Opis
Jest pierwszą stuzłotową monetą obiegową nie będącą jednocześnie monetą okolicznościową[2].
Rewers nawiązuje do monet 10 i 20 złotych wzorów 1984 i 1989.
W okresie przeddenominacyjnym III Rzeczypospolitej (1990–1994) stuzłotówka z 1990 roku, obok pięćdziesięciozłotówki z 1990 roku, były jedynymi monetami powszechnego obiegu z poprawną nazwą i godłem państwa.
Wersje próbne
Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnej w niklu z wypukłym napisem „PRÓBA”, wybita w nakładzie 500 sztuk[1].
